Vdekja e papritur kardiake: Shenjat paralajmëruese – Parandalimi që kursen
Vdekja e papritur kardiake është një ndërprerje e papritur e funksionit kardiak, me ndërprerje të menjëhershme të qarkullimit të gjakut dhe zakonisht është për shkak të aritmive malinje-takikardi (takikardi ventrikulare të qëndrueshme). Nëse këto (takikardia) ndërpriten në kohë, automatikisht ose me ndërhyrje terapeutike, atëherë kjo është vdekja e papritur kardiake e parandaluar.
Në popullatën e përgjithshme, shkaqet më të zakonshme të vdekjes së papritur kardiake janë për shkak të sëmundjeve themelore të zemrës, të diagnostikuara ose të padiagnostikuara. Sëmundja themelore më e zakonshme është sëmundja e arterieve koronare dhe vdekja e papritur mund të ndodhë në formën e një infarkti akut të miokardit, ose në kontekstin e një infarkti të vjetër (paraekzistues). Në pacientët pa histori të sëmundjes së arterieve koronare, sëmundjet e tjera strukturore të zemrës, të trashëguara ose të fituara, zakonisht janë themelore, të tilla si kardiomiopatia e zgjeruar, kardiomiopatia hipertrofike, kardiomiopatia aritmogjene e ventrikulit të djathtë, sëmundjet valvulare, madje edhe një miokardit akut.
Në mungesë të sëmundjes themelore të zemrës, në një masë më të vogël, shkaku i vdekjes së papritur kardiake zakonisht gjendet në çrregullimet në sistemin ngacmues (elektrik) të zemrës, si sindroma Brugada, sindroma QT e gjatë ose e shkurtër, takikardia ventrikulare polimorfike katekolaminergjike. , ose sindroma Wolff – Parkinson – White.
Për sa u përket të rinjve, nën 35 vjeç , vlen të përmendet se në bazë të studimeve epidemiologjike në SHBA, Danimarkë dhe Norvegji, përkatësisht, incidenca vjetore ishte 1.3-3.2 vdekje të papritura kardiake për 100,000 të rinj, me përqindja më e madhe e tyre janë meshkuj (75%). Shkaku më i zakonshëm i vdekjes së papritur kardiake në këtë popullatë është vdekja primare aritmogjene kardiake, që përbën rreth 31%. Gjithashtu, sëmundjet e arterieve koronare, kardiomiopatia hipertrofike dhe miokarditi janë shkaktarë të vdekjes së papritur kardiake tek të rinjtë.
Simptomat – Paralajmërimet
Simptomat që mund të shfaqen si ” shenja paralajmëruese ” te pacienti janë të lidhura drejtpërdrejt me sëmundjen e mundshme të zemrës. Megjithatë, çdo pacient ose atlet që përjeton dhimbje gjoksi (anginë), vështirësi në frymëmarrje (dispne-jo gulçim), lodhje, rrahje rrahjeje (dridhje) ose episode të fikëti (sinkopë) duhet të kërkojë vlerësimin kardiak.
Qasja diagnostike – Parandalimi
Mjeti më i vlefshëm është elektrokardiogrami tradicional, i cili mund t’i japë mjekut një mori informacionesh. Përveç kësaj, ekokardiograma (tripleksi), ritmi holter (në rastet e palpitacioneve), testi i lodhjes dhe metodat më të fundit imazherike ekokardiografike, ndihmojnë në diagnostikimin e hershëm të sëmundjeve strukturore. Imazhi i rezonancës magnetike të zemrës është një mjet jashtëzakonisht i ndjeshëm në zbulimin e dëmtimit të muskujve të zemrës, ndërsa angiografia koronare CT dhe studimet elektrofiziologjike (invazive) po shfaqen si mjete të dobishme në diagnostikimin e shumë sëmundjeve themelore të zemrës.
Në pacientët që i kanë mbijetuar vdekjes së papritur kardiake, implantimi i një defibrilatori të përhershëm është i nevojshëm dhe indikohet menjëherë.
Së fundi, testimi para sportit është jashtëzakonisht i dobishëm dhe duhet të kryhet tërësisht nga një kardiolog.
Episodet e fundit dhe të përsëritura të vdekjeve të papritura kardiake në vendin tonë nxjerrin në pah domosdoshmërinë e monitorimit të rregullt kardiologjik të pacientëve dhe sportistëve të rinj, veçanërisht atyre me simptoma të tilla si ato të përmendura më sipër. Siç e them shpesh, është më mirë të diagnostikosh herët një sëmundje themelore të zemrës sesa ta trajtosh atë, veçanërisht në një mjedis ambulator.
